Praatgroepen St. Double Positive behandelen ook Seksueel en Huiselijk Geweld

Vanwege privacy redenen van de cliënten heeft dit bericht geen foto's van de praatgroepen die reeds plaatsgevonden hebben. 

In het kader van het project ‘Hear Us Now’ welke door Projekta wordt uitgevoerd, organiseren verschillende community organisaties voorlichtingssessies over seksueel en huiselijk geweld. De community organisaties hebben 6 maanden lang een training gevolgd van Stichting Projekta om seksueel en huiselijk geweld bespreekbaar te maken binnen de eigen organisatie en voor de doelgroep van de organisatie middels verschillende soorten bewustwordingsactiviteiten. Deze organisaties zijn in de gelegenheid gesteld om geld aan te vragen (subgrant) voor het organiseren van hun eigen activiteiten om een bijdrage te leveren aan het tegen gaan van seksueel en huiselijk geweld.

Ook Stichting Double Positive heeft in dit trainingstraject gezeten. De stichting biedt ondersteuning aan mensen die met het HIV virus leven en aan hun families.

Een reguliere activiteit van deze stichting is het houden van praatgroepen met de cliënten die aangesloten zijn bij de stichting. Vorig jaar heeft Marisca Leter, die de SDV training bij Projekta gevolgd heeft, voorlichtingssessies gehouden over huiselijk geweld en kindermishandeling voor de cliënten en enkele medewerkers van de stichting. Dit jaar is de stichting van start gegaan om tijdens deze praatgroepen ook te praten over zaken die te maken hebben met seksueel en huiselijk geweld. Dit doen zij sinds 15 februari. Er zijn toe nu toe 3 praatgroepssessies gehouden. Bij de eerste sessie is wederom gesproken over huiselijk geweld, waarbij de centrale vraag was: “Hoe helpen we de slachtoffers zodanig dat ze niet weer in dezelfde situatie terecht hoeven te komen?”. Door de oefening ‘Het Levenskompas’ konden de cliënten hun normen en waarden per levensgebied (dus bijvoorbeeld werk, intieme relaties, sociale relaties, familie, persoonlijke groei) opschrijven. Daarna gaven ze via een cijfer aan hoeveel energie ze in elk gebied zouden willen steken en vervolgens hoeveel energie ze er daadwerkelijk in steken. Normen en waarden bedenken was voor sommigen lastig. Om ze op weg te helpen konden deelnemers verhaaltjes schrijven over bijv. een intieme relatie, waaruit dan waarden konden worden gehaald. Het doel van deze oefening was dat de cliënten meer zicht zouden krijgen op wat voor hun belangrijk is en wat ze willen nastreven in verschillende levensgebieden. De link met het onderwerp ‘huiselijk geweld’ is dat mensen soms in afhankelijkheidsrelaties kunnen zitten met hun familie, kinderen of partner. Door deze oefening komen cliënten erachter wat ze zelf willen in hun leven en waar zij (meer) energie in willen steken en wat ze allemaal nodig hebben om dat te kunnen bereiken. Daarbij staat centraal dat zij dit zonder geweld willen en kunnen doen- niet als slachtoffer en ook niet als pleger.

Bij de 2^de en de 3^de praatgroep is er gesproken over de hulpverleningsinstanties waar slachtoffer terecht kunnen voor hulp en discriminatie/belemmeringen op basis van hun HIV status. Er is gesproken over de Wet Bestrijding Huiselijk Geweld en de verschillende juridische stappen die een slachtoffer in acht kan nemen ter bescherming. Volgens de cliënten zijn er te weinig plekken in Suriname waar slachtoffers echt voor hulp terecht kunnen. Als ze bijvoorbeeld naar de politie stappen worden ze terug gestuurd naar huis om vervolgens de volgende dag weer naar het bureau te gaan.

Volgens de cliënten zou jij als slachtoffer niet terug gestuurd moeten worden naar huis, omdat je vaker met de pleger in 1 huis woont. Als de pleger ervan bewust is dat je naar de politie geweest bent wordt het alleen maar erger. Het slachtoffer zou in principe meteen opgevangen moeten worden, om wredere escalaties te voorkomen.

Tijdens de praatgroep is er ook gesproken over geheimhouding van hulpverleners. 1 cliënt heeft haar verhaal vertelt over een hulpverlener die al haar geheimen verder is gaan vertellen aan een dichtstbijzijnde familielid, hierdoor heeft ze geen vertrouwen meer in bepaalde hulpverleners. Volgens de cliënten moeten hulpverleners slachtoffers beter beschermen. Ook merken de cliënten op dat de Surinaamse gemeenschap heel weinig weet over HIV, omdat ze meteen afgestoten worden door derden op het moment dat ze weten dat ze HIV positief zijn. De cliënten willen graag dat er meer voorlichting gegeven wordt over de manier waarop mensen allemaal besmet kunnen raken met het HIV virus, omdat ze zelfs bij het zoeken van een baan door hun positieve status belemmerd worden. Hierdoor zijn ze verplicht om afhankelijk te zijn van mensen met alle gevolgen van dien.

De bewustwordingsactiviteiten zijn onderdeel van het programma “Hear Us Now”. Het programma “Hear Us Now” wordt gefinancierd door de European Fund for Democracy and Human Rights.