Democratie is een begrip dat eenieder bezighoudt, aangezien het onlosmakelijk verbonden is aan de ontwikkeling en het welzijn van de mens en de Staat. Het is een politieke bestuursvorm, waarin de regeermacht berust bij het volk. Deze wordt uitgeoefend via een systeem van volksvertegenwoordiging.
Professor Larry Diamond, (politieke wetenschapper/Socioloog aan de Stanford Universiteit), geeft 4 centrale elementen weer waarin het begrip democratie zich wezenlijk onderscheidt:
1. een politiek systeem waarin een regering wordt gekozen via vrije en eerlijke verkiezingen;
2. deze uit zich in een actieve participatie van het volk in het politieke proces;
3. waarin gelijke bescherming van de mensenrechten van alle burgers gewaarborgd zijn;
4. en is een vorm van uitoefening van rechtsmacht en staatsbestuur, waarin de wetten en procedures op gelijke voet van toepassing zijn op alle burgers;
In het algemeen, inderdaad, deze 4 pijlers staan centraal in het hart van de democratie. De onderhavige VN resolutie moedigt staten aan om aan nationale programma's te werken, deze verder te versterken en alle inspanningen te getroosten ter bevordering en voortzetting van deze verworvenheden. Inderdaad, dit politiek erfgoed behoort onder alle omstandigheden beschermd te worden als een duurzaam gemeenschapsgoed.
De VN hecht bijzondere waarde aan de bijdrage die geleverd wordt door parlementen, de niet-gouvernementele organisaties en individuele activisten. De laatste twee, oefenen deze rol uit buiten het parlement, echter hun bijdrage aan de ontwikkeling van de natie en het politieke proces mag niet worden onderschat. De VN betoogt dan ook om erkenning van vooral civiele organisaties, en haar dichter te betrekken bij het politieke besluitvormingsproces. De wereldorganisatie is zich bewust van dat vele van zulke organisaties op een zijspoor worden gezet, of zelfs gebagatelliseerd in hun rol en betekenis.
Op deze bijzondere dag, en met het oog op deze VN resolutie en de grondwettelijke verplichtingen rustend op de regering, is het te hopen dat de Staat en politiek Suriname, deze groep van civiele organisaties daadwerkelijk meer betrekt, en haar productieve rol en betekenis, daadwerkelijk erkent. Het is ook te verwachten, dat Suriname deze erkenning terugkaatst naar de Verenigde Naties, alsmede de regionale organisaties, inclusief de OAS. De regering kan informeren op welke beleidsfronten de (buitenparlementaire) participatie van civiele organisaties en de rol door individuele activisten en burgers vervullen, zijn geïntegreerd in nationale beleidsprogramma's, en zodoende het proces van de versterking van de democratie en institutionele versterking diepere inhoud geven.
Sardhanand Panchoe, UNHCR,
Head of Field Office
15 september 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten