Als we verandering willen, dan MOETEN we ons druk maken

Discussiecolleges Accountability en Democratie op de Anton de Kom Universiteit

Projekta hoopt dat meerdere studenten vinden dat zij zich druk moeten maken over maatschappelijke vraagstukken en de democratie in Suriname. Vooral als zij sociale wetenschappen studeren. 

Dit is het streven van de discussiecolleges die door de organisatie worden verzorgd op de Anton de Kom Universiteit tijdens de democratiemaand 2010. Discussiecolleges zijn sinds 2008 een van onze vaste activiteiten in de democratiemaand. Op 10 en 11 november werd met eerstejaars rechtenstudenten gediscussieerd over Democratie en Accountability.

Jaarlijks hebben docenten hun medewerking verleend door o.a een van hun college-uren voor de discussiecolleges af te staan. Dit jaar werd gerekend op ongeveer 200 rechtenstudenten. Het werden er veel minder. “U moest niet zeggen dat het om een discussiecollege gaat. Dan komen ze niet.” zei een studente aan de docent. Ze bleek gelijk te hebben, want een andere student vroeg aan de vakdocent: “Maar wat heeft de discussie met ons te maken?” Een vraag die niet van een universiteitsstudent wordt verwacht. Uiteindelijk namen  85 studenten deel aan de discussiecolleges, waaronder de ex – minister van Regionale Ontwikkeling, Michel Felisi.

De studenten die bleven, waren er omdat ze er wilden zijn. Dit bleek u

it hun participatie; Iedereen deed enthousiast mee. Desondanks was de link tussen Democratie en Recht niet gauw gemaakt. Het werd vooral gezien als een gezellig gesprek. Dit veranderde toen de begrippen “ratificatie van verdragen, verantwoording verschuldigd, en internationale sancties” aan de orde kwamen. Toen werd het verband met de studie gezien. Wij spraken eindelijk hun taal.

Het college begon met het benoemen van de belangrijkste problemen in Suriname, en het maken van een ‘probleemweb’, een overzicht van alle oorzaken van het probleem, en de oorzaken van die oorzaken, enzovoorts.

Bij het uitwerken van het probleemweb werden gebrek aan huisvesting, armoede, veiligheid, en onderwijs/studiefinanciering, als belangrijkste problemen in Suriname genoemd. Deze problemen zijn echter zo omvangrijk, dat de uitwerking gemakkelijk een hele dag in beslag neemt. Het college duurt echter slechts anderhalf uur. De studenten werden daarom begeleid naar het punt dat zij een werkbaar onderwerp hadden gekozen. Vervolgens brachten zij de oorzaken van het probleem in verband met democratie en accountability.

Hoewel de tijd voor het uitvoeren van de opdracht te kort was om tot een diepe uitwerking van het probleem te komen, bood de presentatie van de opdrachten de gelegenheid om dieper op de materie in te gaan. De discussie ging over allerlei onderwerpen, van ‘wie moet zorgen voor rekenschap’, tot ‘hoe legt de overheid verantwoording af’ en alles daartussen.

De studenten waren heel kritisch, en kwamen vrij voor hun mening uit: “Het Jeugdparlement heeft bijna geen zin. De taken en bevoegdheden zijn niet duidelijk.” Deze werden duidelijk toen een aspirant jeugdparlementariër de taken en bevoegdheden kort toelichtte. “Oh, dan zullen we nu zien wat jij doet!”.

Over de taak van de parlementariërs waren de studenten heel duidelijk: “Als iemand zich aanbiedt om iets voor je te doen, wil je weten wat ze hebben gedaan, en waarom ze het wel of niet hebben gedaan.” Conclusie: Men verwacht dat die personen rekenschap aan de burger afleggen. Maar, de kwaliteit van die communicatie laat wel te wensen over. “Onder communicatie versta ik dat zij praten, en dat ik de kans heb om iets terug te zeggen. Niet dat zij alleen ons vertellen.”

Volgens de studenten legt de overheid al op verschillende manieren rekenschap af aan de burger. Bijvoorbeeld, door de persconferenties van de Raad van Ministers, programma’s van de Nationale Voorlichtingsdienst, of informatiedagen van verschillende politieke partijen. Deze activiteiten vinden zij heel belangrijk, want “Als er niet wordt gecommuniceerd, weet je niet waar je naartoe gaat.” Zij zijn echter niet helemaal overtuigd van de effectiviteit van de media met betrekking tot accountability door de overheid. “Ze blazen zaken op”, en “Opbelprogramma’s werken niet. Daar scheldt men alleen maar uit.”

Maar zij waren ook niet bang om de vinger naar zichzelf te wijzen: “Laten we eerlijk zijn. Iedereen wil toch rijk worden? Ik denk niet dat iemand van ons zou weigeren als men een huis (door oneerlijke toewijzing) zou krijgen.” Dit was de perfecte opening om de persoonlijke accountability te bespreken.

Ook dit jaar zijn de studenten gevraagd om de democratie eed te ondertekenen. Dit is een eed waarin de persoon belooft zich aan democratische principes te houden, zoals …. . Dit schijnt de schrik bij enkelen op te wekken. “En als ik er niet mee eens ben….?”

Rekenschap afleggen is waarschijnlijk toch niet zo gemakkelijk als het om jou zelf gaat.

In de week van 15 november worden de discussiecolleges aan studenten van de studierichtingen Sociologie, Public Adminstration, Agogie en Economie verzorgd. We kijken heel enthousiast hiernaar uit.