zondag 8 maart 2015

8 maart: Vrouwenrechten in Gevaar (2)

Een roep om recht

Door Carla Bakboord

Kan jij zelf beslissen over je eigen lichaam? Kan je veilig vrijen zonder informatie en voorlichting? Seksuele rechten waarborgen de seksuele gezondheid van jongens en meisjes, mannen en vrouwen. Seksuele gezondheid realiseren betekent de seksuele rechten van elke persoon respecteren, naleven en beschermen. Zoals hierboven aangegeven in het artikel van dr. Julia Terborg is de Draft political declaration on the occasion of the twentieth anniversary of the Fourth World Conference on Women zeer terughoudend in het benoemen van de mensenrechten van vrouwen. Seksuele en reproductieve rechten zijn er helemaal uit verdwenen. Dit is uiteraard onacceptabel!

Overheidsverantwoordelijken en de samenleving staan helaas niet dan wel onvoldoende stil bij de gevolgen van een dergelijk besluit. Ik wil u met enkele voorbeelden illustreren wat er gebeurt wanneer seksuele en reproductieve rechten niet meer op de agenda komen te staan? En vooral wat de effecten zijn voor voornamelijk jongeren en vrouwen. Zo zullen seksuele en reproductieve rechten geen prioriteit meer zijn in het internationale beleid voor de komende 15 jaar. Internationale organisaties zullen geen middelen meer ter beschikking stellen voor programma’s die de beleving van deze rechten moeten versterken en waarborgen. Het gevaar bestaat dat vanuit het United Nations Fund for Family Planning (UNFPA) geen subsidie meer voor gezinsplanningsbureaus zal worden vrijgemaakt. Stichting Lobi bijvoorbeeld heeft een heel klein budget dat te maken heeft met gezinsplanning. In de praktijk betekent dit dat Stichting Lobi dan veel diensten niet meer gratis of tegen een kleine vergoeding kan aanbieden aan mensen die dit het meest nodig hebben. Hieronder vallen onder meer seksuele voorlichting op scholen en verstrekking van voorbehoedsmiddelen.

Gezinsplanning is van levensbelang voor moeders en kinderen. Echter zullen vrouwen door een gebrek aan toegang tot anticonceptie, omdat seksuele en reproductieve rechten niet meer op de agenda komen te staan, niet kunnen voorkomen dat ze (opnieuw) zwanger worden. Dit is vooral risicovol voor jonge vrouwen. Nu al hebben 222 miljoen vrouwen in de wereld die graag een zwangerschap willen uitstellen of vermijden, geen toegang tot anticonceptie. Zij kunnen zichzelf niet beschermen tegen ongeplande zwangerschappen. Gezinsplanning, of de informatie over en toegang tot anticonceptie en vruchtbaarheidsbehandelingen is echt essentieel voor de gezondheid en ontwikkelingskansen van vrouwen en hun gezinnen. En deze toegang willen beleidsmakers vrouwen beletten. Let wel, met minder ongeplande geboortes en kleinere gezinnen is er minder druk op de uitgaven voor gezondheid, water, sanitatie en sociale diensten. Zowel gezinnen als overheden hebben er dus baat bij dat individuen en koppels vrij kunnen beslissen over de grootte van hun gezin. Hoe komt het dat dit beleidsmakers ontgaat?

Seksueel geweld
Seksueel geweld tegen meisjes en seksueel misbruik van kinderen lopen het gevaar onderbelicht, onder gerapporteerd en onbehandeld te blijven. Immers, je kan seksueel geweld tegen meisjes niet aanpakken als je niet kan zeggen dat meisjes en vrouwen seksuele rechten hebben. Je kan seksueel misbruik tegen kinderen niet aanpakken als je niet kan zeggen dat kinderen seksuele rechten hebben. We kunnen dus geen preventieve maatregelen treffen die zo belangrijk zijn om seksueel misbruik tegen te gaan. Zijn onze kinderen en vrouwen nu met de verwijdering van seksuele rechten dan echt helemaal vogelvrij verklaard? Mogen we kinderen niet meer leren hoe zij op seksueel gebied grenzen moeten stellen? Mogen we hen niet meer leren hoe zij ja – en neegevoelens en onveilige situaties moeten herkennen en er mee omgaan? Mogen wij kinderen en vrouwen niet meer sociaal en seksueel weerbaar maken? Weerbaar zijn betekent namelijk dat het kind kan opkomen voor de eigen wensen, grenzen en behoeften. Weerbaarheid hangt bovendien voor een groot deel samen met eigenwaarde, zelfvertrouwen, zelfbewustzijn en met sociale vaardigheden. Het is daarom belangrijk dat programma’s of activiteiten gericht op de preventie van seksueel misbruik zijn ingebed in - en aansluiten bij programma’s rond sociale vaardigheden en de sociale en emotionele ontwikkeling. Ook is het belangrijk dat er aandacht is voor de positieve aspecten van seksualiteit voor dat seksueel misbruik aan de orde wordt gesteld. Door seksuele rechten niet meer op de agenda te plaatsen worden opvoeders belemmerd seksuele voorlichting aan kinderen te geven. Dit mogen nu alleen ouders doen. En dat terwijl seksueel misbruik van kinderen voornamelijk binnen de familie plaatsvindt. Wie is er nu gek?

Hiv en aids
Wist u overigens dat seksuele gezondheid onlosmakelijk verbonden is met de mate waarin mensenrechten gerespecteerd, beschermd en nageleefd worden? Wist u dat jongeren moeilijker veilig kunnen vrijen wanneer ze geen informatie en voorlichting kunnen krijgen over relaties en seksualiteit.  En wist u dat vrouwen zich moeilijker kunnen beschermen tegen seksueel overdraagbare aandoeningen als condoomgebruik onbespreekbaar is. Meisjes die op jonge leeftijd (moeten) huwen lopen een grote kans dat ze ook jong moeder worden, met alle risico's die zo een tienerzwangerschap voor hun gezondheid meebrengt. Ik wijs u erop dat seksuele gezondheid dus een mensenrechtenvraagstuk is. De toepassing van bestaande mensenrechten tot seksualiteit en seksuele gezondheid bevatten samen de seksuele rechten.

Hiv en aids vormen een belangrijk gezondheids- en ontwikkelingsprobleem. De hiv-epidemie ondermijnt de ontwikkeling van mensen, regio's en landen. Zolang er een stigma rust op mensen met hiv en zij gediscrimineerd worden ervaren mensen een hoge drempel om zich te laten testen en te ondersteunen. Ook de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen maakt dat vrouwen vaker blootgesteld worden aan hiv. Hiv kan dus niet overwonnen worden zonder aandacht voor mensenrechten. De promotie van seksuele en reproductieve rechten en de bescherming van de rechten van kwetsbare groepen, zoals vrouwen, migranten en mannen die seks hebben met mannen, zijn daarom fundamenteel in de aanpak van hiv en aids. Het stigma en de discriminatie van mensen met hiv kunnen ook het gevolg zijn van onwetendheid over hoe het virus wordt overgedragen of hoe besmettelijk het is. Des te meer is voorlichting hierover zo noodzakelijk en roepen wij de Surinaamse Staat en haar burgers op alles in het werk te stellen de seksuele en reproductieve rechten weer hoog op de agenda te plaatsen. Immers wij allen, ons gezin, kinderen, zusters, moeders, nichten en grootmoeders, zullen door deze maatregel zwaar getroffen worden.


(Bron: Gender Optiek, De Ware Tijd, 2 maart 2015)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten