Een roep om recht
Door Carla Bakboord
Kan jij zelf beslissen over
je eigen lichaam? Kan je veilig vrijen zonder informatie en voorlichting?
Seksuele rechten waarborgen de seksuele gezondheid van jongens en meisjes,
mannen en vrouwen. Seksuele gezondheid realiseren betekent de seksuele rechten
van elke persoon respecteren, naleven en beschermen. Zoals hierboven
aangegeven in het artikel van dr. Julia Terborg is de Draft political
declaration on the occasion of the twentieth anniversary of the Fourth World
Conference on Women zeer terughoudend in het benoemen van de mensenrechten van
vrouwen. Seksuele en reproductieve rechten zijn er helemaal uit verdwenen. Dit
is uiteraard onacceptabel!
Overheidsverantwoordelijken
en de samenleving staan helaas niet dan wel onvoldoende stil bij de gevolgen van
een dergelijk besluit. Ik wil u met enkele voorbeelden illustreren wat er
gebeurt wanneer seksuele en reproductieve rechten niet meer op de agenda komen
te staan? En vooral wat de effecten zijn voor voornamelijk jongeren en vrouwen.
Zo zullen seksuele en reproductieve rechten geen prioriteit meer zijn in het
internationale beleid voor de komende 15 jaar. Internationale organisaties
zullen geen middelen meer ter beschikking stellen voor programma’s die de
beleving van deze rechten moeten versterken en waarborgen. Het gevaar bestaat
dat vanuit het United Nations Fund for Family Planning (UNFPA) geen subsidie
meer voor gezinsplanningsbureaus zal worden vrijgemaakt. Stichting Lobi
bijvoorbeeld heeft een heel klein budget dat te maken heeft met gezinsplanning.
In de praktijk betekent dit dat Stichting Lobi dan veel diensten niet meer
gratis of tegen een kleine vergoeding kan aanbieden aan mensen die dit het
meest nodig hebben. Hieronder vallen onder meer seksuele voorlichting op scholen
en verstrekking van voorbehoedsmiddelen.
Gezinsplanning
is van levensbelang voor moeders en kinderen. Echter zullen vrouwen door een gebrek aan toegang tot anticonceptie,
omdat seksuele en reproductieve rechten niet meer op de agenda komen te staan,
niet kunnen voorkomen dat ze (opnieuw) zwanger worden. Dit is vooral risicovol
voor jonge vrouwen. Nu al hebben 222 miljoen vrouwen in de wereld die graag een
zwangerschap willen uitstellen of vermijden, geen toegang tot anticonceptie.
Zij kunnen zichzelf niet beschermen tegen ongeplande zwangerschappen.
Gezinsplanning, of de informatie over en toegang tot anticonceptie en
vruchtbaarheidsbehandelingen is echt essentieel voor de gezondheid en
ontwikkelingskansen van vrouwen en hun gezinnen. En deze toegang willen beleidsmakers
vrouwen beletten. Let wel, met minder ongeplande geboortes en kleinere gezinnen
is er minder druk op de uitgaven voor gezondheid, water, sanitatie en sociale
diensten. Zowel gezinnen als overheden hebben er dus baat bij dat individuen en
koppels vrij kunnen beslissen over de grootte van hun gezin. Hoe komt het
dat dit beleidsmakers ontgaat?
Seksueel geweld
Seksueel
geweld tegen meisjes en seksueel misbruik van kinderen lopen het gevaar
onderbelicht, onder gerapporteerd en onbehandeld te blijven. Immers, je kan
seksueel geweld tegen meisjes niet aanpakken als je niet kan zeggen dat meisjes
en vrouwen seksuele rechten hebben. Je kan seksueel misbruik tegen kinderen
niet aanpakken als je niet kan zeggen dat kinderen seksuele rechten hebben. We
kunnen dus geen preventieve maatregelen treffen die zo belangrijk zijn om
seksueel misbruik tegen te gaan. Zijn onze kinderen en vrouwen nu met de
verwijdering van seksuele rechten dan echt helemaal vogelvrij verklaard? Mogen
we kinderen niet meer leren hoe
zij op seksueel gebied grenzen moeten stellen? Mogen we hen niet meer leren hoe
zij ja – en neegevoelens en onveilige situaties moeten herkennen en er mee
omgaan? Mogen wij kinderen en vrouwen niet meer sociaal en seksueel weerbaar
maken? Weerbaar zijn betekent namelijk dat het
kind kan opkomen voor de eigen wensen, grenzen en behoeften. Weerbaarheid hangt
bovendien voor een groot deel samen met eigenwaarde, zelfvertrouwen,
zelfbewustzijn en met sociale vaardigheden. Het is daarom belangrijk dat programma’s
of activiteiten gericht op de preventie van seksueel misbruik zijn ingebed in -
en aansluiten bij programma’s rond sociale vaardigheden en de sociale en
emotionele ontwikkeling. Ook is het belangrijk dat er aandacht is voor de
positieve aspecten van seksualiteit voor dat seksueel misbruik aan de orde
wordt gesteld. Door seksuele rechten niet meer op de agenda te plaatsen worden opvoeders belemmerd seksuele voorlichting aan
kinderen te geven. Dit mogen nu alleen ouders doen. En dat terwijl seksueel misbruik
van kinderen voornamelijk binnen de familie plaatsvindt. Wie is er nu gek?
Hiv en aids
Wist u overigens dat
seksuele gezondheid onlosmakelijk verbonden is met de mate waarin mensenrechten gerespecteerd, beschermd
en nageleefd worden? Wist u dat jongeren moeilijker veilig kunnen vrijen wanneer ze geen informatie en voorlichting
kunnen krijgen over relaties en seksualiteit. En wist u dat vrouwen zich
moeilijker kunnen beschermen tegen seksueel overdraagbare aandoeningen als condoomgebruik
onbespreekbaar is. Meisjes die op jonge leeftijd (moeten) huwen lopen een grote
kans dat ze ook jong moeder worden, met alle risico's die zo een
tienerzwangerschap voor hun gezondheid meebrengt. Ik wijs u erop dat
seksuele gezondheid dus een mensenrechtenvraagstuk is. De toepassing van
bestaande mensenrechten tot seksualiteit en seksuele gezondheid bevatten samen
de seksuele rechten.
Hiv en aids vormen een
belangrijk gezondheids- en ontwikkelingsprobleem. De hiv-epidemie ondermijnt de
ontwikkeling van mensen, regio's en landen. Zolang er een stigma rust op mensen met hiv en zij
gediscrimineerd worden ervaren mensen een hoge drempel om zich te laten testen
en te ondersteunen. Ook de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen maakt dat
vrouwen vaker blootgesteld worden aan hiv. Hiv kan dus niet overwonnen worden
zonder aandacht voor mensenrechten. De promotie van seksuele en reproductieve
rechten en de bescherming van de rechten van kwetsbare groepen, zoals vrouwen, migranten en mannen die seks
hebben met mannen, zijn daarom fundamenteel in de aanpak van hiv en aids. Het
stigma en de discriminatie van mensen met hiv kunnen ook het gevolg zijn van onwetendheid over hoe het virus wordt
overgedragen of hoe besmettelijk het is. Des te meer is voorlichting hierover
zo noodzakelijk en roepen wij de Surinaamse Staat en haar burgers op alles in
het werk te stellen de seksuele en reproductieve rechten weer hoog op de agenda
te plaatsen. Immers wij allen, ons gezin, kinderen, zusters, moeders, nichten
en grootmoeders, zullen door deze maatregel zwaar getroffen worden.
(Bron: Gender Optiek, De Ware Tijd, 2 maart 2015)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten