zondag 8 maart 2015

Vrije Keus

Natuurlijk gaat het vandaag over vrouwen. Het is immers de Internationale Dag van de Vrouw morgen.
Helaas, veel te juichen en te lachen is er niet.

Terwijl we in Suriname nog steeds openbare discussies voeren waar er mensen durven verklaren dat vrouwen niet kunnen samenwerken en slecht kunnen onderhandelen, woedt er al wekenlang een intense woordenstrijd over de lichamen en de rechten van vrouwen, in vele delen van de wereld.
Vrouwenrechtenactivisten zijn des duivels. En gelijk hebben ze. Hebben we. Ik hoop dat u even doorleest.

In New York vindt vanaf maandag de jaarlijkse zitting plaats van de Commission on the Status of Women (CSW), het VN orgaan dat de stand van zaken bekijkt van de landen die zich in 1995, bij de vierde mondiale conferentie voor vrouwenrechten, hebben gecommitteerd aan de uitvoering van het Beijng Actieplan. In dat Actieplan (en de verklaring waar die uit voortvloeit) staan drie elementen centraal: gendergelijkheid, de empowerment (ik heb helaas geen goed Nederlands woord) én de mensenrechten van vrouwen en meisjes. Alles is daarvan doordrongen, van die drie-eenheid. Maar, ik durf te stellen dat van alle drie elementen, de mensenrechten van vrouwen en meisjes als het allerbelangrijkste geldt. Want pas als iedereen beseft dat vrouwen en meisjes gelijkwaardig zijn en die gelijkwaardigheid vertaald wordt in waarborging van hun mensenrechten bij wet en in de praktijk, dan pas zul je kunnen werken aan gendergelijkheid. Dan pas heeft de empowerment een grond, een basis.

Maar wat gebeurt er nu, 20 jaar nadat de wereld die rechten in alle glorie erkende, en centraal stelde in Beijing? Juist ja, de vanzelfsprekendheid van die drie-eenheid is verdwenen. Men wil wel met zijn allen aan de empowerment en gendergelijkheid, maar die mensenrechten..jongens (en echt, jongens), die zijn er uit onderhandeld door de diplomaten. Het lijkt een klein ding, vier of vijf woordjes, maar de gevolgen daarvan zijn niet te overzien.

Uit alle macht wordt geprobeerd Overheden ervan te overtuigen dat we dit niet mogen laten gebeuren. Het Caraibisch Gebied is vaak een van de meest vooruitstrevende regio’s geweest op internationale podia als het ging om vrouwenrechten, maar nu lijkt men niet langer te durven. Uiteraard hangt de terugval samen met de onenigheid rond de erkenning van seksuele en reproductieve rechten van vrouwen en meisjes. En zodra het woord seks valt, en alles wat daarmee te maken heeft, schiet een deel van de wereld in de stress. In Beijing werd die volmondig erkend, nu wordt er haast niet meer over gerept. We gaan terug in de tijd. Zelfs in de 21ste eeuw wordt door anderen over de levens en de lichamen van vrouwen en meisjes beslist.

Op 8 maart moet u zich afvragen: hoe vrij ben ik geweest in het maken van mijn eigen keuzes? Voor mijn beroep, mijn carriere, mijn huwelijkse staat,  de beleving van mijn seksualiteit, mijn leven? In hoeverre werden mijn keuzes bepaald door mijn man- of vrouwzijn, en wat de maatschappij en mijn familie van me verwacht vanwege mijn man- of vrouwzijn? Gun ik mijn kinderen de vrijheid om hun eigen keuzes te maken in het leven? Want daar gaat het om.

Ergens hoop ik nog steeds op een mirakel. Dat Suriname daar in New York, waar de CSW plaatsvindt, plots naar voren stapt en zegt: wij zijn het hier niet mee eens. Ons land erkent de autonomie van vrouwen, we eisen dat alle rechten van vrouwen en meisjes centraal blijven staan bij alles waar we het dit jaar over gaan hebben, wij eisen dat we weer om de tafel gaan. Ons klein land zou plots zo groot worden in de ogen van zovelen. En mijn cynisch hart zou ontdooien, en zwellen van nationale trots.


 (Ik weet dat dit een droog stukje tekst is, het kon helaas niet anders.  Voor een veel betere (korte) inhoudelijke weergave van de strijd rond de CSW verklaring, en waarom die juist nu zo van belang is, verwijs ik u naar de Gender Optiek rubriek van afgelopen maandag in deze krant. Lees het. Het gaat over uw leven, en dat van uw kinderen.)

(Column voor De Ware Tijd, 7 maart 2015)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten